Eric van den Bandt

Nu ik het ongeveer een maandje heb volgehouden om hier af en toe wat foto’s en begeleidende tekst te plaatsen, lijkt het me een goed moment om jullie voor te stellen aan mijn belangrijkste bondgenoot in deze onderneming. Je zult begrijpen dat een foto-blog niet compleet is zonder fotocamera, en hij is al een aantal keer langsgekomen de afgelopen tijd: de Fujifilm X-10.

Sinds mijn Fujifilm XE-1 vorig jaar een onvrijwillige duik in de kagerplassen nam, is de X-10 mijn enige camera (afgezien van mijn iPhone natuurlijk, maar je weet hoe ik daar over denk). Hoewel de X-10 in de tijd dat ik hem gebruikte als 2e camera een beetje het ondergeschoven kindje was, en ik zelfs overwogen heb, na de aanschaf van de XE-1, hem te verkopen, begin ik ‘m de afgelopen tijd steeds meer te waarderen.

Natuurlijk, het was een fantastische camera om mee te beginnen. De uitstraling is voldoende om iemand met een beetje oog voor retro op slag verliefd te laten worden (en dat gebeurde bij mij ook), en ook innerlijk was de X-10 op moment van uitkomen de beste compactcamera op de markt. Maar naast het geweld van een full frame Canon 5D of de XE-1 die daarna kwam, verbleekte hij toch een beetje.

Maar niet meer. 6 maanden zonder ‘grote’ camera hebben me doen inzien dat ik nog steeds een beetje verliefd ben op dit kleine camera’tje uit Japan. Oké, hij heeft af en toe zijn issues – de lens heeft momenteel wat problemen – en de beeldkwaliteit haalt het niet bij de 5D of XE-1, maar hij doet dapper zijn best en er zijn best goede resultaten mee te behalen. De slijtplekken op de zwarte lak die het metaal eronder tonen zijn in mijn ogen dan ook geen beschadigingen, maar meer een eerbetoon aan het vele fotografie-plezier wat ik al aan deze camera heb beleefd.

Dat de X-10 nog steeds een van de mooiste camera’s op de markt is (mooier dan de XE-1 als je het mij vraagt) en dat hij gebouwd is als een tank (helemaal metaal) helpt alleen maar mee en sterkt mij in het voornemen de X-10 – ook als ik weer een ‘grote’ camera aanschaf – nooit te verkopen en gewoon lekker af en toe weer mee te nemen.

Dit is dan ook gelijk het moment van realisatie dat ik waarschijnlijk op dit moment de X-10 ongeveer 2 jaar in bezit heb. Gezien mijn historie met digitale camera’s mag dat best lang genoemd worden, ik denk ook zeker een teken van de kwaliteiten van de kleine Fuji..

Dan vraag je je af: waarom dan toch weer een nieuwe ‘grote’ camera? Tja, daar ligt dan gelijk de enige eigenschap van de X-10 die hem beperkt en waarom ik hem niet als enige camera wil houden: de sensor. In de X-10 zit een sensor van 2/3 inch. Groter dan in de meeste compactcamera’s en in de buurt komend van de 1 inch sensoren in de Nikon systeemcamera’s, maar piepklein in vergelijking met de APS-C sensor in de XE-1, laat staan de full frame sensor van de 5D. En dat beperkt beeldkwaliteit, ISO-performence, maar belangrijk ook de hoeveelheid scherptediepte die je een foto kunt geven.

Ik zal verder niet veel aandacht besteden aan de interne eigenschappen van de X-10 (12 megapixels, 28-112 mm zoom, ISO bruikbaar tot 3200, manuele zoombediening, panorama mogelijkheid etc), want dat valt overal op internet te vinden. Wat ik wel kan doen is iedereen die een (redelijk) compacte camera met goede beeldkwaliteit en uitstekende bediening wil, de X-10 van harte aan kan raden. Of de X-20, de opvolger. Of de X-30, die ook al in de nabije toekomst gepresenteerd zal worden..

All in all, een geweldige camera, en bij deze aan jullie voorgesteld!