Tegenwoordig heeft iedereen een digitale camera. Zelfs de mensen die in deze tijd géén smartphone hebben (en deze mensen zijn momenteel juist retro en hip) hebben over het algemeen wél al een telefoon met camera.
Je kunt je natuurlijk afvragen of deze overvloed aan camera’s en het gemak waarmee tegenwoordig een foto gemaakt wordt – en niet te vergeten gedeeld op sociale media – niet zorgt voor een inflatie van ‘kunst’ van het fotograferen. Ik denk dat hier zeker wel waarheid in zit. Je moet niet vergeten dat voor het maken van een mooie foto ook wel wat meer nodig is dan alleen de camera, los nog van de hardware-matige gebrekken van smartphones (en ook compactcamera’s trouwens).
Mijn mening is dat je ongetwijfeld mooie foto’s kunt maken met je smartphone, maar dat dezelfde foto, genomen met een échte camera (lees: met een grotere sensor), altijd beter zal zijn. Hier moet ik echter wel bekennen dat de smartphones intussen qua kwaliteit de compactcamera’s intussen wel ingehaald hebben.. En dat de kwaliteit van de nieuwe Nokia 1020 (met een grotere sensor!) al weer een stuk hoger ligt..
Toch is ‘iphonography’ zoals het fotograferen met de smartphone ook wel wordt genoemd momenteel helemaal in met als belangrijkste argument dat ‘de beste camera de camera is die je bij je hebt’. Een redelijke statement, maar je kunt er natuurlijk ook voor kiezen altijd een échte camera bij je te hebben en dezelfde foto te nemen, maar dan beter 😉
Ondanks het feit dat ik meestal wél een echter camera bij me heb (mijn Fujifilm X-10 reist vaak met me mee) was er laatst een moment dat de batterij me op het cruciale moment in de steek liet. En toen was het best fijn dat die smartphone ook wat plaatjes kon schieten. De kwaliteit mag dan niet zo best zijn, de kleuren te verzadigd, de foto te veel verscherpt, de foto kon wél genomen worden.
Hier is-ie.. Overigens niet met een iPhone genomen, maar met mijn Nokia Lumia 520.
