The less official side of photography, personal work, a bit of philosophy and anything else I'd like to get out of my system.
An old tradition, but recently a bit forgotten. Two years ago it started with the top 13 of 2013, now it is time to start compiling the top 15 of 2015. This kind of list is always a problem, as the photographs that I take can be on my shortlist for quite a number of reasons, ranging from ‘I really like this photograph’ to ‘my new nephew smiles so cute in this photograph’. I think, however, that this photograph can be on the list!
7:00 AM. The temptation to stay in bed was almost great enough to do just that and forget about my photography intentions of last night. The weatherman had predicted thick fog for the morning, but from the window it was difficult to see what state the world was in. A quick peek through the windows to the backyard confirmed the weatherman’s prediction of fog, and since I was already out of bed at this point, I decided to give it a go.
My target for this morning was a windmill not far from the house, but outside the city. Likely, the fog would be denser out in the fields than in the street, but I still hoped to get a nice shot of the mill and the sunrise. My backpack and tripod were already prepared the evening before and I had used the TPE app to determine the location for my shot, so all was set.
However, while biking to my chosen location, the first cracks in my plan were becoming apparent. The weatherman’s prediction of ‘thick fog’ turned out to be an understatement and the visibility was down to 50 yards at some points. I didn’t find the mill until I was nearly on top of the thing, and doubts were beginning to creep in whether the sun would be able to pierce this thick shite soup.
After setting up my camera and tripod at the right spot, my doubts were confirmed. According to google maps, the spot I had picked for this morning’s exercise was approximately a hundred yards from the target, but the mill was not even visible. At this point my “Sunrise and the Mill” seemed a bit pointless, so I decided to try something else instead. Fortunately, I have a habit of taking as much of my photography gear with me as I can carry, and when my eye caught some beautiful spider webs filled with water droplets, my 60 mm semi-macro lens was fished out of the backpack.
While I love macro photography, the lack of a true 1:1 macro lens and patience to fumble with a tripod in the bush usually prevent me from trying extensive projects in this area of photography. This time, however, the tripod was already set up, so I tried some shots. The first shots at f/2.4 were a bit hazy, but changing the aperture to f/4.0 did wonders for the sharpness and I was quite happy with some of the results.
As I was busy playing with my macro equipment, my sneakers (I had unfortunately neglected to fish my waterproof shoes from the closet last night) were getting more and more soaked and I was happy to change location when after a while the sun did manage to make an appearance. For the landscape shots I changed lenses and grabbed my ‘superzoom’ 18-135 mm lens. While I am not always entirely happy with the results this lens produces, when stopped down it is acceptable most of the times. After a few shots of the still barely visible mill and a few sheep that were very patient models, I decided to return home and defreeze my feet. It was at this moment that I realized that the sun would be a beautiful background for the droplet-spotted spider webs, so the tripod was unfurled again and I took one last shot.
On the way home it was clear that nearer to the city the fog had lifted considerably. On my way to the mill the opposite side of the river could not be seen, but now it was the perfect spot for a few more photographs of fog-shrouded trees reflected in the water. I nearly decided to cross the river and see if the view from the opposite side was as magnificent as it was from this one, but my feet convinced me otherwise so I went home for an appointment with a hot shower!
Hope you enjoy the results.
Ter gelegenheid van de trouwdag van mijn ouders bevond ik mij laatst op een regenachtige avond op de Euromast in Rotterdam. De Euromast – los van fotografie een erg mooie locatie om een keer te bezoeken – is rond het observatiedak zo’n 100 meter hoog en geeft dus een prachtig uitzicht over Rotterdam.
De avond ik kwestie was, zoals normaal tijdens een Nederlandse winter – vrij nat. Vanaf het observatiedak kun je nog eens 85 meter hoger met de ‘Euroscope’. Het uitzicht werd echter niet beter, aangezien je daarmee in de wolken verdween. Na – hopend dat de camera een beetje droog bleef – gehaast wat shots gemaakt te hebben van de Erasmusbrug, en daarna eigenlijk de hoop opgegeven te hebben op wat helderder weer, bleek na het voorgerecht dat het toch nog opklaarde.
Mijn doel was om te kijken of ik wat opnamen kon maken op lagere ISO waarden. Dit betekende automatisch langere sluitertijden, en dus de noodzaak om de camera goed stil te houden. Dit bleek zonder statief nog een flinke opgave, daar er op 100 meter hoogte een stijve bries woei. Na een aantal pogingen is het toch aardig gelukt door zo veel mogelijk uit de wind te staan, de camera (en lens) op de (natte) balustrade te drukken en te hopen dat mijn eigen bewegingen niet de camera te veel bewogen. Bij afwezigheid van een draadontspanner heb ik 2 seconden self-timer gebruikt, zodat de beweging van het indrukken van de ontspanknop niet op de foto te zien zou zijn.
Een poging om op f/11 nog een foto te maken mislukte helaas door een combinatie van koude vingers, harde wind en een daardoor verschuivende camera. In ieder geval een locatie om nog een keer terug te komen!
Voorgaande weken waren rond zonsopgang erg mooi. Een combinatie van ochtendmist en de zon, prachtig. Ik heb mijn best gedaan er een paar mooie plaatjes van te schieten. Voornamelijk met de 60 mm, geloof ik.
Omdat de fantastische 60 mm Fuji momenteel meer dan de helft van de tijd op mijn camera te vinden is en de 18 & 35 mm vaak een beetje jaloers in de tas achterblijven, besloot ik afgelopen zaterdag om de 35 mm op te schroeven en de stad in te gaan.
Bij voorbaat had ik natuurlijk de rest thuis moeten laten, maar de gedachte misschien die ene foto te laten schieten die beter met de 60 genomen had kunnen worden weeerhield me daarvan. Het gevolg was dat ik het toch niet kon laten, en ook de 60 mm heb gebruikt.
Als ik het gebruik van mijn lenzen zou kunnen gokken, dan denk ik dat het momenteel op 15%-30%-55% zou staan voor de 18-35-60 mm lenzen.
Hier zijn wat resultaten:
Omdat de voorspelde regen uitbleef ben ik nog even de natuur in gedoken om wat bloemen te fotograferen die ik tijdens het hardlopen had gezien. Uiteindelijk mondde dat uit in een bijenjacht die ik verloren heb. Ik ben er achter gekomen dat bijen nooit lang op een bloem blijven zitten, en dat die tijd te kort is voor mijn lens om scherp te stellen.
Binnenkort nog een keer herhalen, met meer tijd moet het lukken een bij goed vast te leggen! Gelukkig lukten de wespjes wel..
Helaas crashte mijn website zojuist, en zijn alle recente berichten verdwenen. Lang leven de backup, maar helaas was dat niet zo’n recente backup. Hieronder toch maar even de foto’s die ik recent geplaatst heb..
Deze foto was van afgelopen dinsdag, toen het onweer dichtbij langskwam.
De twee foto’s hieronder zijn gemaakt met mijn 60 mm lens waarbij ik gebruik heb gemaakt van de methode ‘focus stacking’. Een aantal foto’s gemaakt op F2.4 zijn samengevoegd om wel de hele bloem scherp te krijgen, maar de achtergrond onscherp..
Vanochtend zag ik onderweg een aantal paardenbloemen staan, die mij het perfecte onderwerp leken voor een fotoshoot! Wederom met de 60 mm..
Een volledige test volgt nog, maar zojuist even snel een aantal testfoto’s geschoten met de XE-1 en de 60 mm macrolens van Fujifilm. De autofocus zal nooit omschreven worden als ‘snel’, maar na de eerste paar foto’s sta ik versteld van de kwaliteit!
